سفره ی خالی

 

یاد دارم در غروبی سرد سرد،می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد،داد میزد کهنه قالی می خرم ،دست دوم جنس عالی می خرم ،کاسه و ظروف سفالی می خرم ،گر نداری کوزه خالی می خرم، اشک در چشمان بابا حلقه بست ،عاقبت آهی کشید بغزش شکست، اول ماهست و نان در سفره نیست، ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟ بوی نان تازه هوشش برده بود، اتفاقا مادرم هم روزه بود، خواهرم بی روسری بیرون دوید گفت : آقا سفره خالی میخرید؟