عشق و دوستی

روزی عشق از دوستی پرسید : تفاوت من و تو در چیست ؟ دوستی گفت: من دیگران را به سلامی آشنا میکنم تو به نگاهی ... من آنان را با دروغ جدا میکنم تو با مرگ
و من نمی دانم آیا این دروغ را خواهم شنید !؟آنقدر بدبین گشته ام از دنیا که حتی خود را دوستِ خود نمی انگارم...

و چه دنیا عجیبی ؟
همیشه(و همه) به دنبال کسی هستی که دوستت داشته باشد و من فرار از کسی می کنم که دوستم دارد و می دانم که می توانم دوستش داشته باشم...
چه دنیایی روزی به تو نه! می گویند و روزی تو  به ...

و تمام دردم از آن رو است که می دانم چرا بدین جا رسیدم، که چرا باید بگریزم، و چرا باید زجر درد تنهایی را بر او تحمیل کنم، همان ملالی را که خود تلخی اش را چشیده ام !؟
که مشکل نه از او، که قصور از خودِ منِ حقیر است...